Post by Annette on Jun 6, 2004 4:53:42 GMT -5
Wat doe je als je superheld bent en je bent 'werkeloos' omdat je alle schurken uit je stad (Victoriedam) hebt verslagen? Juist, je haalt met een slimme truc de grootste schurk van de stad uit het gesticht: Casanova Frankenstein. Natuurlijk met het idee om deze weer in te rekenen zodra hij vrij is. Maar wat als het allemaal net iets anders loopt dan je gepland had? Precies, dan beginnen de problemen…<br>
Dit is hoe de beginsituatie zo ongeveer is in de musical MysteryMen, bijna volledig gemaakt door Tweedejaarsstudenten van de Frank Sanders' Akademie. De musical is gemaakt naar aanleiding van het stripboek "The MysteryMen" van Bob Burden (waar overigens ook een film van gemaakt is), en staat onder regie van Michael Diederich. Samen met Gerbrand van Kolck tekende Michael ook voor de muziek.
Het beeld van het stripboek is in de musical aangehouden. De beelden doen allemaal aan als in een stripboek, je hoeft er zelf enkel nog de "Klabats" en "Knal" beelden bij te denken. De studenten zelf hadden enigszins angst dat dit misschien tegen zou kunnen werken, maar het is goed uitgepakt. Waarom zou je de basis van het verhaal weglaten? Het was immers de opdracht om een musical te maken naar aanleiding van een boek, dan mag deze bron best duidelijk blijven.
De invloed van regisseur Michael Diederich is duidelijk terug te vinden. Eerder regisseerde hij shows als Rocky over the Rainbow (First in the Field) en Nonsens (V&V Entertainment), beiden shows die bijna draaien op de humor. Bij MysteryMen is dit ook het geval, al gaat het natuurlijk wel om een ander soort humor.
Zowel de beelden, als de teksten en de personages brengen met zich mee dat het publiek regelmatig zit te lachen: variërend van een zacht grinniken tot een uitgelaten schaterlach. De musical zit dan ook goed in elkaar en de spelers verdienen dan ook complimenten.
Allereerst is daar Dennis Radelaar, in de rol van Captain Ongelooflijk, de superheld van Victoriedam. Het standaardtype superheld; stoere outfit, gladde kop en een glimlach die je tegemoet schittert. En zo zet Dennis dit ook door in zijn spel, vanaf de eerste seconde is hij geloofwaardig en heb je al een gevoel waar het heen zal gaan. Ook wanneer hij gevangen is door Casanova Frankenstein, en dus niet meer 'de held' van het stuk is, blijft hij geloofwaardig. Zijn solo 'Laat me gaan' wordt goed gezongen, op een enkel nootje na.
Dan is er de slechterik van het stuk: Casanova Frankenstein, gespeeld door Christiaan Nannen. Van alle acteurs en actrices sprong hij er het meeste uit. Zijn uitstraling, houding, spel en stem doen bijna professioneel aan en vooral ook zijn blikken spreken voor zich. Daarnaast kan hij ook nog eens behoorlijk goed dansen. Vast staat dat we in de toekomst deze naam vaker tegen zullen gaan komen. (Ik durf zelfs zo ver te gaan te stellen dat we misschien te maken hebben met een tweede Stanley Burleson)
Casanova Frankenstein wordt bijgestaan door zijn hulpje Disco Boy (oftewel Tony M, uiteraard een uithaal naar de musical Saturday Night Fever), gespeeld door Vincent de Lusenet. Vincent maakt met name indruk door zijn danssolo en veegt hiermee de vloer aan met het 'suffe dansen' zoals Tony Manero dat in Saturday Night Fever voornamelijk deed.
Naast de superheld, superslechterik en zijn hulpje, zijn er nog 3'helden' over: De Schepper (Koen Iking), Blue Raja (Barry Beijer) Mister Furieus(Karel Simons). Een groepje vrienden die denken helden te zijn, maar in feite nauwelijks iets klaar spelen en niet echt krachten hebben waarvan je denkt daar heb je wat aan. Zo heeft De Schepper zijn schop, is de Blue Raja meester in het werpen van bestek (voornamelijk vorken) en is Mister Furieus' talent zijn woede-uitbarstingen. Alledrie de heren zetten wederom een goed type neer en als toeschouwer ga je mee met wat ze laten zien. Koen als De Schepper heeft een beetje een domme uitstraling en kwam regelmatig ontzettend 'droog' uit de hoek. Voornamelijk met zijn: 'Hoe kan ik nou vechten met een vork in mijn bil?!' (of iets in die richting), was erg leuk. Ook Barry maakt van de Blue Raja een leuk personage. Terughoudend, maar toch 'verheven' en leuke omgang met zijn vorken. Dan nog Karel, als Mister Furieus. Het type ruwe bolster, blanke pit en hij lijkt hier zonder problemen tussen te wisselen. Van werkelijk furieus, tot een opgefokt mannetje, maar uiteindelijk natuurlijk toch met een goed hart.
Wanneer deze 'helden' erachter komen dat Captain Ongelooflijk in de problemen zit, maken zij het plan hem te gaan redden, maar niet zonder versterking. Er worden audities gehouden voor superhelden, wat uiteraard hilarische situaties met zich meebrengt. Maar uiteindelijk is de groep compleet; het Onzichtbare Meisje (Maaike Hazelaar), de Bowler(Anne-Marie van den Aarsen) en de Sfinx(Danny Houtkooper) komen het team versterken en uiteindelijk gaan zij gezamenlijk de confrontatie aan. Hierbij nog even een compliment over Anne-Marie. In haar nummer 'Het laatste woord' gaat zij een 'gesprek' aan met haar vader, wiens 'stem' het geluid van een trombone is, en dus niet echt spreekt. De Bowler hoort echter wel wat hij zegt, en gaat daadwerkelijk in gesprek met de trombone. Anne-Marie gaat er helemaal voor en zet dan een ook een geweldig leuk nummer neer.
Natuurlijk komt er ten slotte ook nog een romance om te hoek kijken; Mister Furieus heeft een oogje op de serveerster (Irene Borst) van het café waar de helden altijd samen komen, en natuurlijk komt het uiteindelijk, na wat moeilijkheden, helemaal goed tussen die twee. Irene blonk uit in haar nummer 'Je bent leuk om wie je bent'; een gouden keeltje vulde het Kampina Theater.
De afloop van het verhaal zal ik hier niet vertellen, maar op zich laat het zich raden. Grote delen van de musical zijn overigens vrij voorspelbaar, maar dit stoort niet. Je voelt aankomen waar het verhaal heen zal gaan, maar blijft je afvragen hoe ze het zullen gaan oplossen. En er zijn een hoop creatieve oplossingen gevonden en er is dan ook aardig wat aandacht geschonken aan technische trucs, zoals bijvoorbeeld rondvliegende vorken en het onzichtbaar worden van, jawel, het Onzichtbare Meisje.
Ook over de muziek niets meer dan lof. Gerbrand van Kolck en Michael Diederich hebben leuke en herkenbare nummers gecomponeerd, die blijven hangen, mede ook doordat verschillende nummers meerdere keren in de reprise komen. Misschien iets té vaak, maar dat terzijde.
Alles bij elkaar is MysteryMen zeker een geslaagde musical. Ondanks de voorspelbaarheid en enkele onzuiverheden in zang en acteerwerk, hebben de tweedejaars studenten van de Frank Sanders Akademie een zeer geslaagde musical neergezet. Leuke muziek, vlotte regie, humoristische teksten en bijna perfecte casting. Jammer is dat zij slechts een week spelen, en in feite te weinig mensen de voorstelling zullen zien. Er zou veel meer mensen een leuke avond bezorgd kunnen worden. Misschien is een reprise een idee? Van mij zou het zeker mogen.
www.mysterymen.tk
Dit is hoe de beginsituatie zo ongeveer is in de musical MysteryMen, bijna volledig gemaakt door Tweedejaarsstudenten van de Frank Sanders' Akademie. De musical is gemaakt naar aanleiding van het stripboek "The MysteryMen" van Bob Burden (waar overigens ook een film van gemaakt is), en staat onder regie van Michael Diederich. Samen met Gerbrand van Kolck tekende Michael ook voor de muziek.
Het beeld van het stripboek is in de musical aangehouden. De beelden doen allemaal aan als in een stripboek, je hoeft er zelf enkel nog de "Klabats" en "Knal" beelden bij te denken. De studenten zelf hadden enigszins angst dat dit misschien tegen zou kunnen werken, maar het is goed uitgepakt. Waarom zou je de basis van het verhaal weglaten? Het was immers de opdracht om een musical te maken naar aanleiding van een boek, dan mag deze bron best duidelijk blijven.
De invloed van regisseur Michael Diederich is duidelijk terug te vinden. Eerder regisseerde hij shows als Rocky over the Rainbow (First in the Field) en Nonsens (V&V Entertainment), beiden shows die bijna draaien op de humor. Bij MysteryMen is dit ook het geval, al gaat het natuurlijk wel om een ander soort humor.
Zowel de beelden, als de teksten en de personages brengen met zich mee dat het publiek regelmatig zit te lachen: variërend van een zacht grinniken tot een uitgelaten schaterlach. De musical zit dan ook goed in elkaar en de spelers verdienen dan ook complimenten.
Allereerst is daar Dennis Radelaar, in de rol van Captain Ongelooflijk, de superheld van Victoriedam. Het standaardtype superheld; stoere outfit, gladde kop en een glimlach die je tegemoet schittert. En zo zet Dennis dit ook door in zijn spel, vanaf de eerste seconde is hij geloofwaardig en heb je al een gevoel waar het heen zal gaan. Ook wanneer hij gevangen is door Casanova Frankenstein, en dus niet meer 'de held' van het stuk is, blijft hij geloofwaardig. Zijn solo 'Laat me gaan' wordt goed gezongen, op een enkel nootje na.
Dan is er de slechterik van het stuk: Casanova Frankenstein, gespeeld door Christiaan Nannen. Van alle acteurs en actrices sprong hij er het meeste uit. Zijn uitstraling, houding, spel en stem doen bijna professioneel aan en vooral ook zijn blikken spreken voor zich. Daarnaast kan hij ook nog eens behoorlijk goed dansen. Vast staat dat we in de toekomst deze naam vaker tegen zullen gaan komen. (Ik durf zelfs zo ver te gaan te stellen dat we misschien te maken hebben met een tweede Stanley Burleson)
Casanova Frankenstein wordt bijgestaan door zijn hulpje Disco Boy (oftewel Tony M, uiteraard een uithaal naar de musical Saturday Night Fever), gespeeld door Vincent de Lusenet. Vincent maakt met name indruk door zijn danssolo en veegt hiermee de vloer aan met het 'suffe dansen' zoals Tony Manero dat in Saturday Night Fever voornamelijk deed.
Naast de superheld, superslechterik en zijn hulpje, zijn er nog 3'helden' over: De Schepper (Koen Iking), Blue Raja (Barry Beijer) Mister Furieus(Karel Simons). Een groepje vrienden die denken helden te zijn, maar in feite nauwelijks iets klaar spelen en niet echt krachten hebben waarvan je denkt daar heb je wat aan. Zo heeft De Schepper zijn schop, is de Blue Raja meester in het werpen van bestek (voornamelijk vorken) en is Mister Furieus' talent zijn woede-uitbarstingen. Alledrie de heren zetten wederom een goed type neer en als toeschouwer ga je mee met wat ze laten zien. Koen als De Schepper heeft een beetje een domme uitstraling en kwam regelmatig ontzettend 'droog' uit de hoek. Voornamelijk met zijn: 'Hoe kan ik nou vechten met een vork in mijn bil?!' (of iets in die richting), was erg leuk. Ook Barry maakt van de Blue Raja een leuk personage. Terughoudend, maar toch 'verheven' en leuke omgang met zijn vorken. Dan nog Karel, als Mister Furieus. Het type ruwe bolster, blanke pit en hij lijkt hier zonder problemen tussen te wisselen. Van werkelijk furieus, tot een opgefokt mannetje, maar uiteindelijk natuurlijk toch met een goed hart.
Wanneer deze 'helden' erachter komen dat Captain Ongelooflijk in de problemen zit, maken zij het plan hem te gaan redden, maar niet zonder versterking. Er worden audities gehouden voor superhelden, wat uiteraard hilarische situaties met zich meebrengt. Maar uiteindelijk is de groep compleet; het Onzichtbare Meisje (Maaike Hazelaar), de Bowler(Anne-Marie van den Aarsen) en de Sfinx(Danny Houtkooper) komen het team versterken en uiteindelijk gaan zij gezamenlijk de confrontatie aan. Hierbij nog even een compliment over Anne-Marie. In haar nummer 'Het laatste woord' gaat zij een 'gesprek' aan met haar vader, wiens 'stem' het geluid van een trombone is, en dus niet echt spreekt. De Bowler hoort echter wel wat hij zegt, en gaat daadwerkelijk in gesprek met de trombone. Anne-Marie gaat er helemaal voor en zet dan een ook een geweldig leuk nummer neer.
Natuurlijk komt er ten slotte ook nog een romance om te hoek kijken; Mister Furieus heeft een oogje op de serveerster (Irene Borst) van het café waar de helden altijd samen komen, en natuurlijk komt het uiteindelijk, na wat moeilijkheden, helemaal goed tussen die twee. Irene blonk uit in haar nummer 'Je bent leuk om wie je bent'; een gouden keeltje vulde het Kampina Theater.
De afloop van het verhaal zal ik hier niet vertellen, maar op zich laat het zich raden. Grote delen van de musical zijn overigens vrij voorspelbaar, maar dit stoort niet. Je voelt aankomen waar het verhaal heen zal gaan, maar blijft je afvragen hoe ze het zullen gaan oplossen. En er zijn een hoop creatieve oplossingen gevonden en er is dan ook aardig wat aandacht geschonken aan technische trucs, zoals bijvoorbeeld rondvliegende vorken en het onzichtbaar worden van, jawel, het Onzichtbare Meisje.
Ook over de muziek niets meer dan lof. Gerbrand van Kolck en Michael Diederich hebben leuke en herkenbare nummers gecomponeerd, die blijven hangen, mede ook doordat verschillende nummers meerdere keren in de reprise komen. Misschien iets té vaak, maar dat terzijde.
Alles bij elkaar is MysteryMen zeker een geslaagde musical. Ondanks de voorspelbaarheid en enkele onzuiverheden in zang en acteerwerk, hebben de tweedejaars studenten van de Frank Sanders Akademie een zeer geslaagde musical neergezet. Leuke muziek, vlotte regie, humoristische teksten en bijna perfecte casting. Jammer is dat zij slechts een week spelen, en in feite te weinig mensen de voorstelling zullen zien. Er zou veel meer mensen een leuke avond bezorgd kunnen worden. Misschien is een reprise een idee? Van mij zou het zeker mogen.
www.mysterymen.tk
