Post by Annette on Aug 6, 2004 13:24:16 GMT -5
In de tuin van kasteel Bouvigne in Breda werd gisteren het verhaal van Jezus Christus verteld. In een nieuw jasje welteverstaan. Het verhaal speelt zich af in 1967 in Israël. Maria is een Joodse studente en Jozef een onafhankelijkheidsstrijder. Hun zoon Jezus groeit op als timmerman en eenmaal volwassen trekt hij rond als vredesactivist. Enige kennis van de verhalen over het leven van Jezus is gewenst, zoals ook enige kennis van politieke achtergronden. Een gebrek aan deze kennis neemt echter niet weg dat de voorstelling toch kan boeien.
De 5 acteurs maken een voorstelling die, ondanks dat het verhaal grotendeels bekend is, de toeschouwer nieuwsgierig is naar de invulling van dit verhaal. Dit mede door de koppeling naar de hedendaagse maatschappij, als door de humoristische inslag die regelmatig terugkomt. Zo worden de wreedheden zoals deze in het Oude Testament beschreven worden door God beargumenteerd door het feit dat hij een moeilijke jeugd heeft gehad, en noemt hij het Palastijns-Joodse conflict dat hij veroorzaakt heeft een "kleine administratieve vergissing". Een van de scènes die in het geheugen blijft is de scène waarin Lazarus, na neergeschoten en gestorven te zijn, terug tot leven is geroepen door Jezus. Lazarus, gespeeld door Paul Donkers (bekend van onder andere de musicals Titanic en Rocky over the Rainbow), geeft Jezus een uitbrander, omdat hij al bijna in de hemel was en nu terug moest keren naar zijn waardeloze leven op aarde. Zijn woorden: "Petrus schudde zijn hoofd en sloot de hemelpoort, ik werd teruggestuurd als een afgewezen asielzoeker."
Inhoudelijk zitten er echter wel enkele onzuiverheden in de voorstelling. Zo wordt er gespeeld met de tijd en wordt er herhaaldelijk verwezen naar het feit dat alles eerder al is gebeurd. Dit brengt echter continuïteitsfouten met zich mee. Zo lijkt Jezus op enkele momenten precies te weten wat er staat te gebeuren, zoals bij zijn arrestatie tijdens de viering van Pasen, op andere momenten lijkt dit totaal niet het geval. Bovendien lijkt de opmerking van Jezus, dat hij voortaan ieder jaar met Pasen zal worden gearresteerd, niet op zijn plaats.
Tegenover enkele inhoudelijke onzuiverheden staat een mise-en-scene die erg veel goed maakt. Met name de locatie geeft een extra dimensie aan de voorstelling. Zo vond de voorstelling in Breda plaats in de open lucht, voor de kapel in de tuin van kasteel Bouvigne, wat met zich meebracht dat naarmate de voorstelling vorderde de omgeving steeds meer in het duister gehuld werd. En met het donkerder worden van de omgeving, kwam ook het lichtplan meer tot zijn recht. Met name de scène waarin Petrus (gespeeld door Paul Donkers) erkent dat hij Jezus inderdaad drie keer verloochend heeft, verdient een compliment. In het begin van de scène staat Petrus voor in het decor, met een spot recht op zich gericht. Naarmate hij zich beseft dat hij Jezus verloochend heeft, loopt hij steeds verder achteruit, waardoor hij steeds minder in het licht staat, tot hij uiteindelijk bijna volledig door het duister verhuld wordt.
Het decor in 'Het Beloofde Land' is doeltreffend simpel gehouden. Een aantal houten planken over het gras bieden de mogelijkheid met enkele decorstukken, zoals een altaar te schuiven en bieden voor de acteurs 'wegen' om over te lopen. Slechts de noodzakelijke attributen worden gebruikt om het verhaal weer te geven en de 5 acteurs veranderen van personage door een wisseling in kostuums. Ondanks het soms snelle tempo van deze wisselingen blijven de acteurs geloofwaardig en accepteert de toeschouwer de verschillende personages.
Tot slot nog een opmerking over het geluidsplan. Hoewel de muziek een goede sfeer geeft bij de verschillende taferelen, houdt het geluidsplan nog wat te wensen over. Er zijn geen mooie overgangen tussen verschillende stukken muziek en bovendien kwam het regelmatig voor dat een lied gewoonweg afgekapt werd. Dit werkte vrij storend en zou toch gemakkelijk opgelost kunnen worden, door langzaam het volume van de muziek zachter te draaien en daarna pas de acteur te laten spreken. Nu kwam het soms wat rommelig over.
Ondanks deze fout in het geluidsplan en enkele inhoudelijke onzuiverheden is "Het Beloofde Land - Jezus, Sharon en wij" een geslaagde voorstelling te noemen. Een vernieuwende blik op het verhaal van Jezus maakt duidelijk dat er in weze niet zo veel veranderd is in de wereld en het is bovendien een boeiende voorstelling om naar te kijken. Zowel de locatie, als de hedendaagse insteek, de humor en complete staging van de voorstelling helpen hieraan mee, maar het grootste deel is toe te schrijven aan de prestaties van de acteurs. Zij zetten allen diverse geloofwaardige rollen neer en zorgen ervoor dat de toeschouwer zich blijft afvragen hoe het eeuwenoude verhaal gebracht zal gaan worden.
Annette Dielemans
Voor meer informatie over "Het Beloofde Land - Jezus, Sharon en Wij":
www.abgietelink.nl
De 5 acteurs maken een voorstelling die, ondanks dat het verhaal grotendeels bekend is, de toeschouwer nieuwsgierig is naar de invulling van dit verhaal. Dit mede door de koppeling naar de hedendaagse maatschappij, als door de humoristische inslag die regelmatig terugkomt. Zo worden de wreedheden zoals deze in het Oude Testament beschreven worden door God beargumenteerd door het feit dat hij een moeilijke jeugd heeft gehad, en noemt hij het Palastijns-Joodse conflict dat hij veroorzaakt heeft een "kleine administratieve vergissing". Een van de scènes die in het geheugen blijft is de scène waarin Lazarus, na neergeschoten en gestorven te zijn, terug tot leven is geroepen door Jezus. Lazarus, gespeeld door Paul Donkers (bekend van onder andere de musicals Titanic en Rocky over the Rainbow), geeft Jezus een uitbrander, omdat hij al bijna in de hemel was en nu terug moest keren naar zijn waardeloze leven op aarde. Zijn woorden: "Petrus schudde zijn hoofd en sloot de hemelpoort, ik werd teruggestuurd als een afgewezen asielzoeker."
Inhoudelijk zitten er echter wel enkele onzuiverheden in de voorstelling. Zo wordt er gespeeld met de tijd en wordt er herhaaldelijk verwezen naar het feit dat alles eerder al is gebeurd. Dit brengt echter continuïteitsfouten met zich mee. Zo lijkt Jezus op enkele momenten precies te weten wat er staat te gebeuren, zoals bij zijn arrestatie tijdens de viering van Pasen, op andere momenten lijkt dit totaal niet het geval. Bovendien lijkt de opmerking van Jezus, dat hij voortaan ieder jaar met Pasen zal worden gearresteerd, niet op zijn plaats.
Tegenover enkele inhoudelijke onzuiverheden staat een mise-en-scene die erg veel goed maakt. Met name de locatie geeft een extra dimensie aan de voorstelling. Zo vond de voorstelling in Breda plaats in de open lucht, voor de kapel in de tuin van kasteel Bouvigne, wat met zich meebracht dat naarmate de voorstelling vorderde de omgeving steeds meer in het duister gehuld werd. En met het donkerder worden van de omgeving, kwam ook het lichtplan meer tot zijn recht. Met name de scène waarin Petrus (gespeeld door Paul Donkers) erkent dat hij Jezus inderdaad drie keer verloochend heeft, verdient een compliment. In het begin van de scène staat Petrus voor in het decor, met een spot recht op zich gericht. Naarmate hij zich beseft dat hij Jezus verloochend heeft, loopt hij steeds verder achteruit, waardoor hij steeds minder in het licht staat, tot hij uiteindelijk bijna volledig door het duister verhuld wordt.
Het decor in 'Het Beloofde Land' is doeltreffend simpel gehouden. Een aantal houten planken over het gras bieden de mogelijkheid met enkele decorstukken, zoals een altaar te schuiven en bieden voor de acteurs 'wegen' om over te lopen. Slechts de noodzakelijke attributen worden gebruikt om het verhaal weer te geven en de 5 acteurs veranderen van personage door een wisseling in kostuums. Ondanks het soms snelle tempo van deze wisselingen blijven de acteurs geloofwaardig en accepteert de toeschouwer de verschillende personages.
Tot slot nog een opmerking over het geluidsplan. Hoewel de muziek een goede sfeer geeft bij de verschillende taferelen, houdt het geluidsplan nog wat te wensen over. Er zijn geen mooie overgangen tussen verschillende stukken muziek en bovendien kwam het regelmatig voor dat een lied gewoonweg afgekapt werd. Dit werkte vrij storend en zou toch gemakkelijk opgelost kunnen worden, door langzaam het volume van de muziek zachter te draaien en daarna pas de acteur te laten spreken. Nu kwam het soms wat rommelig over.
Ondanks deze fout in het geluidsplan en enkele inhoudelijke onzuiverheden is "Het Beloofde Land - Jezus, Sharon en wij" een geslaagde voorstelling te noemen. Een vernieuwende blik op het verhaal van Jezus maakt duidelijk dat er in weze niet zo veel veranderd is in de wereld en het is bovendien een boeiende voorstelling om naar te kijken. Zowel de locatie, als de hedendaagse insteek, de humor en complete staging van de voorstelling helpen hieraan mee, maar het grootste deel is toe te schrijven aan de prestaties van de acteurs. Zij zetten allen diverse geloofwaardige rollen neer en zorgen ervoor dat de toeschouwer zich blijft afvragen hoe het eeuwenoude verhaal gebracht zal gaan worden.
Annette Dielemans
Voor meer informatie over "Het Beloofde Land - Jezus, Sharon en Wij":
www.abgietelink.nl